Ingezonden door Petra Kerkwijk
Naam: Petra Kerkwijk
Leeftijd: 58 jaar
Woont in Goudriaan sinds: 2023
Dagelijks leven: Administratie groothandel in levensmiddelen. Korfballen (recreanten) bij Sporting Delta. Wandelen. Museumbezoek.Lezen. Hopplukken bij Gulpener. Brocante en Rommelmarkten bezoeken. En ieder jaar in Juni…met dochterlief naar het Oerol-festival!
Het is zondag in Goudriaan. Moederdag en een zonnige dag. Joost, is een weekendje met vrienden naar Vlieland en dat betekent dat ik de honden, Knoetje en mevr. De Geus (voor ons Marietje), mag uitlaten. Als cadeautje laten ze mij uitslapen tot kwart over 7. Dat vind ik heel erg aardig.
Voor mensen die mij niet kennen: ik ben die vrouw in die gele regenjas, die door haar hond wordt uitgelaten. 10.000 stappen per dag. Af en toe geeft Marietje mij wel gelegenheid een praatje te maken met dorpsgenoten. Mocht je mij tegenkomen, noem mij dan maar Petra.
Doordeweeks, als heel veel vroege vogels Goudriaan verlaten om de kost bijeen te scharrelen, gaat de wekker aan de Noordzijde om half 6. Dit is het signaal dat de dag begint, en dat Knoet wakker is! Door een stevig vuurwerk, tijdens Oud en Nieuw 2021, heeft Knoetje trappen leren lopen, en slaapt sindsdien boven… aan het voeteneind. Een wekker is eigenlijk overbodig. Daarnaast woon ik zo goed als onder de kerktoren en weet ik op een half uur nauwkeurig, ook in de nacht, hoe laat het is en wanneer het tijd is om op te staan. Behalve die ene keer, dat ik een slag had gedroomd en om half 5 naast ons bed stond.
Het is nu iets voor half negen. Ik hoor de klok van de kerk. Een uitnodiging, waar ik met regelmaat gehoor aan geef. Maar vandaag niet. Mijn zoon Elmer, die op dit moment geen woning heeft, kan elk moment binnenlopen om een paar dagen te verblijven in de oude pastorie. De appeltaart is uit de koelkast gehaald en de koffie staat al klaar. Voor mij, als moeder, echt Moederdag!
Het is zondag in Goudriaan.
Vanmiddag ga ik naar mijn dochter Merel, die in hartje Dordrecht woont. Even bijkletsen onder het genot van een kom soep en een broodje.
Mijn vader heeft een aantal boekjes geschreven over de streek waar wij wonen. Goudriaan beschrijft hij als een heerlijk dorp midden in de oase van de Alblasserwaard! Ik ben dankbaar om samen met Joost in dit heerlijke dorp te mogen wonen.
Ik merk dat dit overigens niet alleen komt door de plek, maar ook door de mensen! Misschien is het wel een combinatie van beiden. Of zijn het de bruggetjes? Wie zal het zeggen?
‘De weldadige rust en het omringende prachtige polderlandschap maken het dorp Goudriaan, vooral in het voorjaar en zomer, tot één van de mooiste plekjes in de Alblasserwaard. Wie door de Alblasserwaard zwerft, mag het niet missen’.
