Ingezonden door Vale de Leite 12
Naam: Vale De Leit 12
Leeftijd: 4 jaar
Woont 4 jaar in Goudriaan
Dagelijks leven: melkproducent
Het was een hele speciale dag, want vandaag ben ik voor de derde keer moeder geworden. Een mooie jongen en hij heeft de naam Victor gekregen. Ik had wel zin om een beetje ondeugend te zijn en ik heb gewacht met kalven tot de boer weg was. Dan kon lekker de boerin het opknappen. Terecht, al zeg ik het zelf, want zij noemt mij soms ‘Purkie’. Dat komt door mijn moeder, dat was de kleinste koe van stal en – in alle eerlijkheid – ik ben niet heel veel groter. Maar ik vind Purkie een lelijke naam, zeker omdat ik Vale De Leit heet. Dat is een Portugese naam en dat betekent: Valei van Melk. Dat is tenminste een naam die klinkt. Die naam heb ik aan de boer te danken, want jááren geleden heeft hij stagegelopen in Portugal en is één van mijn voormoeders meegekomen naar Nederland als dank voor de stage. Dus ik heb nog Zuid Europees bloed en dan moet de boerin niet aankomen met ‘Purkie’, zeg dat maar tegen die simpele Hollandse boerenkoeien als Bartje, Tida, of Emma, waar de stal vol mee loopt, maar niet tegen mij. Dus ik ging ze eens terugpakken en wachtte met kalven tot diep in de nacht. 2.15 vond ik wel een mooie tijd, maar in alle eerlijkheid was ik best blij dat ze erbij was, want Victor was al wel een hele reus, dus ik kon wat trekkracht bij mijn perskracht best gebruiken.
Dat was heel anders dan toen ik zelf geboren ben. Mijn moeder was toen al best oud en ik was veel te vroeg, dus ook heel klein. Het is echt spannend geweest of ik het wel zou redden, maar ik ben ‘klein en dapper’ en uiteindelijk een sterke koe geworden. Daar heb ik mijn tweede bijnaam aan te danken: Victoria, dat betekent ‘overwinning’. Dat vind ik ook wel mooi, wanneer ze me zo noemen. Daar ben ik eigenlijk best trots op en vandaar dat mijn zoon Victor heet.
Na de geboorte heeft de boerin even heel goed voor me gezorgd. Kalfje voor mijn neus, zodat het lekker af kan likken. Tussendoor 40 liter handwarm water gedronken en daarna even een bak met lekker voer, zodat mijn krachten weer wat op sterkte kunnen komen. Het vraagt altijd best wat hoor om een kalfje op de wereld te zetten, maar dat zal voor mensen vast niet heel anders zijn.
De verdere dag was heerlijk rustig. Lekker bijkomen, samen met Victor in het strohok. Ik ben er 2x uitgeweest om even gemolken te worden en die eerste melk (biest) wordt dan aan Victor gegeven….dat vind ik wel mooi, maar ja, hij had natuurlijk allang gewoon bij mij gedronken. Ik had trouwens ook meer dan genoeg, dus ook wel weer lekker dat mijn uier weer leeg was.
Heel voldaan kijk ik terug op deze dag.
(Van de geboorte is helaas geen foto, want toen was de boerin druk met andere dingen).
