Ingezonden door Jolanda Dam
Naam: Jolanda van Dam
Leeftijd: 46 jaar
Woont in Goudriaan sinds: 2016
Dagelijks leven: Genieten van natuur, werken in de gezondheidszorg, pianospelen en turnen.
Wonen in Goudriaan voelt als een dagelijks cadeautje. Met een wijds uitzicht over de weilanden en het kabbelende water is het hier puur genieten. Maar het allerleukste? De vele (water)vogels die onze achtertuin bevolken. Zo vaak dat we er zelfs een spelletje van hebben gemaakt: hoe snel spotten we tien verschillende soorten? Soms lukt dat binnen vijf minuten, soms moeten we even geduld hebben. Maar één ding is zeker: het blijft een sport!
Sommige van deze gevederde buren zijn inmiddels zo’n vaste prik dat ze een koosnaampje hebben gekregen. Onze huiseend, een wilde eend, heet bijvoorbeeld ‘Ducky’. De Canadese gans, die nooit zijn mening onder stoelen of banken steekt, noemen we ‘Toeter’. Blauwe reiger ‘Gijs’ staat elke dag trouw te vissen en aalscholver ‘Plons’ doet zijn naam eer aan met zijn spectaculaire duikacties. De zilverreiger is nog naamloos, maar dat heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat Gijs hem niet echt tolereert.
Naast deze vaste gasten zien we een bonte verzameling van vogels voorbij trekken. Meerkoeten bijvoorbeeld, die een paar jaar geleden dachten slim te zijn door een nest ónder de eendenkorf te bouwen. Dat ging goed, totdat het nest zo hoog werd dat ze er zelf niet meer op konden. Tja, inschattingsfoutje. Ook waterhoenen duiken regelmatig op, net als onze luidruchtige Canadees ‘Toeter’ en zijn vrouw. En alsof dat niet genoeg is, organiseren ze af en toe een soort familiebijeenkomst. Laatst telden we er 62 (!) in de vijver. We vermoeden een verjaardag, maar de uitnodiging was ons helaas ontgaan.
Zwanen trekken statig voorbij, maar zoeken weinig contact. Kauwen, mussen, kramsvogels, koperwieken, merels, spreeuwen en koolmezen zorgen voor de muzikale omlijsting. En als klap op de vuurpijl verschijnt af en toe een groene specht, die zijn aanwezigheid luidkeels aankondigt.
Wat een voorrecht om in zo’n vogelparadijs te wonen! Hoewel… niet áltijd. ’s Nachts, als Toeter besluit een belangrijk punt te maken of de meerkoeten in een verhitte discussie belanden, denken we er wel eens anders over. Maar ach, dat hoort erbij. Overdag genieten we volop van dit levendige schouwspel in onze achtertuin. En wie weet, misschien spotten we morgen weer een nieuwe vaste gast – mét een passende naam natuurlijk!
Lees ook mijn bijdrage uit 2020: Vrijdag 20 maart – Dagboek van Goudriaan