Naam: Erica Teensma
Leeftijd: 79 jaar
Woont in Goudriaan sinds: 49 jaar
Dagelijks leven: fietsen, lezen, fotograferen
Er is me gevraagd of ik nog een keertje in het dagboek van Goudriaan wil schrijven. 5 jaar geleden schreef ik 26 juni een stukje. Het eerste dat me opvalt als ik dat herlees, is hoeveel er kan veranderen in 5 jaar tijd. Misschien wel inherent aan onze leeftijd. Ik denk dat veranderingen dan relatief harder gaan.
Ik woon nog steeds samen met Jeppe (we zijn beide 79 jaar) in de van Assendelftstraat met prachtig uitzicht over de weilanden richting Nieuwpoort Langerak. Al 49 jaar wonen we hier en er ligt hier ook een groot stuk geschiedenis. Het wordt alleen maar belangrijker, het uitzicht, de rust en het geweldige dorp. Ik zou er niet meer weg willen, maar wel zou ik kleiner willen wonen met vooral minder tuin (Ik hou het niet meer bij en dat gaat me aan het hart) Als ik me bedenk dat ik vroeger veel in de tuin werkte en een weelderige border had.
En dan komen we op de grote veranderingen in 5 jaar tijd. Fysiek heb ik veel moeten inleveren. Bukken of door de knieën om al het onkruid te verwijderen lukt me nauwelijks meer. Ik kan me daar nog steeds moeilijk bij neerleggen.
Wel ben ik in de afgelopen 5 jaar meer gaan fotograferen. En de focus is volledig verschoven naar de moderne architectuur. Het is zo boeiend alle lijnen, weerspiegelingen, schaduwen en vooral kleine details in gebouwen. Binnenkort wil ik naar Fenix (Kop van Zuid), Rotterdam. Ik ben dan zo geboeid en gefocust dat ik nergens last van heb (samen met paracetamol) en een paar uur bezig kan zijn. Ik heb ook een serie albums gemaakt, wat net zo leuk is als het fotograferen zelf. Ik haal daar verschrikkelijk veel voldoening uit.
Zoals in 2020 al vermeld fietsen wij beiden veel en graag. Zo hebben we in 8 jaar tijd de hele Loire gefietst en richten nu onze pijlen op de kust (Normandie) en de Rhone (in de buurt van Lyon om architectuur te fotograferen). Je vult er bijna de hele dag mee. 1,5 uur fietsen, ergens lunchen en weer terugfietsen en/of nog iets verder. Het is een heerlijke manier om je vakanties invulling te geven.
Ook een grote verandering in ons leven is het feit dat onze zwaar gehandicapte zoon vorige jaar is overleden. Dat had een grote impact op ons leven. Ik zal daar niet over uitweiden. Hij woonde de laatste 1,5 jaar in Zandvoort in Nieuw Unicum, hetgeen een soort verpleegtehuis is, waar hij het geweldig naar zijn zin had. Hoeveel lieve reacties we hebben gekregen van mensen uit ons dorp. Hoeveel prachtig herinneringen we hebben kunnen ophalen uit de tijd dat hij hier woonde en regelmatig in de weekends langskwam. Dat was zo dierbaar!!!
We zijn ook nog steeds heel gelukkig met onze dochter (die in Gorinchem woont) en onze 2 kleinkinderen (16 en 19) en die we met grote regelmaat zien en spreken.
Het gaat inmiddels goed met ons. Er is meer rust gekomen in ons leven. En ja het is weinig verheffend maar we brengen onze dagen door met fietsen, lezen, (in de schaduw onder de boom), fotograferen en achter de computer. En verder alle zaken die een ander ook moet doen, zoals boodschappen en huis schoonhouden. En ik vind “kringlopen” erg leuk, hetzij met mijn dochter of alleen. Je vriendschappen onderhouden is datgene waar we veel tijd in proberen te stoppen. Het blijkt elke keer weer hoe belangrijk dat is.
Zoals het er uitziet blijven we in Goudriaan wonen, hoewel het lonkt om kleiner te kunnen gaan wonen met een kleine tuin, maar wel met ons rustgevende uitzicht. We wachten op de gemeente die, hopen wij, binnenkort wat seniorwoningen gaan bouwen. Ik ben alleen bang dat we dat niet meer gaan meemaken.
Lees ook mijn bijdrage uit 2020: Vrijdag 26 juni – Dagboek van Goudriaan