Ingezonden door Tijmen Hendriksen

Naam: Tijmen Hendriksen
Leeftijd: 32
Woont in Goudriaan sinds: mei 2022
Dagelijks leven: Persvoorlichter bij Patiëntenfederatie Nederland en voetbaltrainer bij VVAC
Hoi Goudriaan!
Mijn naam is Tijmen Hendriksen, 32 jaar, geboren in Eindhoven en ik woon samen met Nienke op de dag dat ik voor dit fameuze dagboek mag schrijven al 987 dagen in de Wetering in Goudriaan. Mijn hobby’s zijn hardlopen, fietsen, paprika ribbelchips eten en natuurlijk moestuinieren, wat te volgen is op Instagram via @tijmenstuin.
De maandag is voor mij altijd een drukke dag. Om 8:15 vertrekken Nienke en ik samen naar Utrecht waar we allebei werken. Ik doe dat bij Patiëntenfederatie Nederland, een organisatie die de belangen behartigt van Nederlanders die zorg nodig hebben. Dat zijn er op dit moment (schrik niet) om en nabij de 10 miljoen. De zorg in Nederland is over het algemeen goed, maar kan op veel punten echt nog wel beter en vooral patiëntgerichter. Als persvoorlichter is het mijn taak om de stem van de patiënt zo goed mogelijk in de media te laten horen.
Na een dag met veel vergaderingen, pak ik rond 16:30 uur de bekende snelbus 388 richting Noordeloos. Daar staat de geweldige belbus klaar, die mij naar Goudriaan brengt. Ideaal! Thuis om 17:15 beginnen Nienke en ik meteen aan het avondeten, want op maandag (en woensdag) moet ik om 18:30 uur naar de Put om daar training te geven aan de meidenteams van VVAC.
Voordat ik vertrek zie ik op TV flarden voorbijkomen van de inauguratie van Donald Trump. Een zwarte dag voor de wereld, als je het mij vraagt. Ik vind het misselijkmakend hoe deze man enerzijds alles wat kwetsbaar is (vluchtelingen, de LHBTI-gemeenschap, de natuur, arme landen) beledigt en het leven zuur maakt en anderzijds de rode loper uitrolt voor de allerrijkste miljardairs ter wereld. En dan ook nog doet alsof hij er voor ‘het volk’ is… Dat mensen (ook in Nederland) voor dit soort types vallen verbaast me nogal. De woorden die de bisschop tot Trump sprak gaven mij wel hoop.
Lang tijd om me er boos over te blijven had ik niet, want er moest getraind worden. Tussen 19:00 en 20:15 train ik goed ingepakt de Mo15 en Mo17. Ondanks de kou was de opkomst hoog en de inzet heel goed. Ik doe dit twee keer in de week, doe daarnaast de coördinatie van de meiden- en vrouwenafdeling en ben tevens leider van Vrouwen 1, waar ik ook assisteer op de training na de training van de meiden. Ik vind dit heel leuk en belangrijk om te doen, maar kan zeker ook nog hulp gebruiken. Mensen die een goede reden zoeken om niet meer elke dag Winter Vol Liefde te hoeven kijken en het leuk vinden om te helpen, mogen zich dus zeker bij mij melden!
Om 22:15 uur zijn Nienke en ik weer thuis. We douchen dan snel, om vervolgens met ons dagelijkse bakje Lays paprika ribbelchips nog even TV te kijken. Om 23:15 uur gaan we naar bed. Op naar morgen!

