Naam: Sophia van den Dobbelsteen
Leeftijd: 65 jaar
2025: Woont nog in Goudriaan
Zo, de eerste werkweek van het nieuwe jaar zit er bijna op. Ik weet niet hoe dat bij anderen gaat: ik had een hele to-do-lijst. En niet met goede voornemens, maar met dingen die ik écht moest doen.
Ons huis een poetsbeurt geven bijvoorbeeld, de december-administratie van mijn bedrijf afronden zodat er een jaarrekening gemaakt kan worden, bijpraatafspraken maken met vrienden enz..
Maar vandaag niets van dat alles. Ik heb mijn sportkleding al aan maar ga eerst naar ‘mijn atelier’ om materiaal op te ruimen van de kunstclub van gisteren en om te kijken of alles mooi is gedroogd. Ik word blij als ik het resultaat zie…
Dan naar Dordrecht. Al zo’n 30 jaar ben ik lid van ‘De Koninklijke’, dat wil zeggen de Koninklijke Dordrechtsche Roei- en Zeilvereniging voor mij ‘de Roei’. In die hele periode trek ik wekelijks op met een groep vrouwen waar lief en leed mee is gedeeld. Bijzonder om deze vrouwen al te kennen sinds onze kindertjes naar het middelbaar onderwijs gingen, in de puberteit belandden, studies kozen en wat later een partner, kinderen kregen en ons ongevraagd tot oma’s bombardeerden. Diezelfde kinderen die later soms gingen scheiden, met alle verdriet van dien, die hun ouders aanspraken op hun manier van opvoeden en de ‘trauma’s’ die zij daarbij opliepen. Die elkaar steunden toen (partners van) roeiers te jong overleden. Wat hebben we veel met elkaar gelachen, en gehuild.
En alhoewel vandaag mijn benedengrens wat temperatuur betreft is bereikt (10 ˚C) stap ik met veel plezier in een ‘ongestuurde drie’. Ik geniet van de wind om mijn oren, de ritmiek van het roeien, de prachtige natuur in en om het Wantij…Een bekertje chocolademelk na afloop en dan naar huis; douchen, een boterham eten en mijn tas pakken.
Ik vertrek voor een weekend naar een buitenplaats in Hilversum. Best spannend want alhoewel ik weet waarom ik het doe, weet ik niet wat de komende dagen mij gaan brengen. Mijn lief blijft thuis. Bij aankomst maak ik kennis met 15 vrouwen die allemaal zo hun eigen reden hebben om hier te zijn en willen kijken naar waar zij nu staan in hun leven. Een mooie start voor een volgende stap.
Ik voel dat het een prachtig weekend gaat worden. En toch zal ik blij zijn als het zondagmiddag is: thuiskomen in Goudriaan.
Wat is er leuker…
Sophia van den Dobbelsteen, woon met Marcel alweer 9 jaar in Goudriaan.