Woensdag 1 januari

Ingezonden door Marlon van den Bos-Uyterlinde

Naam: Marlon van den Bos-Uyterlinde

Leeftijd: 53 jaar

Woont in Goudriaan sinds: september 2023

Rust en reuring

Wow, dat je dan gevraagd wordt om de aftrap te doen voor het Dagboek van een Goudrianer.  En dat, terwijl we hier nog geen anderhalf jaar wonen! Het voelt als compliment, alsof we er helemaal bij horen. Wat een fijn gevoel is dat. 🤗

‘Wat moet je nou in Goudriaan’, vroegen de mensen, toen we vertelden dat we gingen verhuizen. ‘Ze hebben daar niet eens een supermarkt!’ Maar wij zochten geen supermarkt, we zochten natuur, ruimte en vooral rust. En daarom verhuisden wij als gezin – vader, moeder en vier kinderen (van vijftien tot tweeëntwintig) uit de reuring van het Hardinxveldse en gingen wonen in ‘het huis van Metje’. Vanaf dat moment was het óns huis. We doopten het om tot ‘Goudriaans Glorie’. 😊
Voor Oud en Nieuw echter blijkt het woordje ‘rust’ een generatie-ruis in ons huis op te leveren. ‘Mam wij vieren geen Oud en Nieuw in Goudriaan, er is hier zó niks te beleven om 12 uur ’s nachts. Beter in Hardinxveld met vrienden.’
En zo gaan wij -opgedeeld- het nieuwe jaar in. We spelen spelletjes en eten warme oliebollen. Heel gezellig, heel relaxed.

Het licht kiert al door de gordijnen, als ik eindelijk wakker wordt. Wát! Volop ochtend? Dat gebeurt me niet zo vaak, dat het al zó laat is als ik ontwaak. Meestal start ik mijn dag rond een uurtje of acht. Dan werk ik voor mijn bedrijf Kombucha-Kefir & Co en maak kombucha. Je weet wel… die lekkere drank die je kunt kopen in de vent-kar aan de Noordzijde en waar je in de zomer ook kunt picknicken. Jawel, zo heeft Goudriaan tóch een winkeltje. 😉
En daarna maak ik kruidige EHBO zalven, die helpen bij allerlei kleine kwaaltjes. Of ik droog kruiden en meng er theetjes van. Of maak chutney van kombucha-azijn, type nieuwsbrieven, schrijf artikelen voor een landelijk christelijk magazine, stofzuig ons huis- want vier pubers doen veel stof opwaaien… of geef les op een basisschool.

Maar vandaag niets van dit alles. Vandaag mag ik niksen. Terugblikken en vooruitzien. Terwijl ik de gordijnen opentrek dwalen mijn ogen terloops door de voortuin. Bij ons geen keurig aangeharkte paadjes, maar plantenresten die de grond beschermen tegen wind, water en vorst. De tuin mag je in de winter lekker met rust laten, net zoals je jezelf in de winter een beetje rust mag gunnen. Een beetje genade voor jezelf – je hoeft niet altijd te werken- is blijkbaar heel natuur-lijk. De kippen denken er hetzelfde over, we hebben al wekenlang geen ei meer geraapt. Misschien moet je het ook niet willen: eieren eten in de winter. Maar ja, waar maak ik dan oliebollen van?

Vandaag kakelt de bruine kip een beetje harder dan anders. Belooft ze me op deze nieuwjaardag  gouden eieren voor 2025? Ik weet het niet. Ze pikt wat tussen de polletjes paardenbloembladeren. Ik denk dat ze beseft dat paardenbloem heel gezond voor ons is. Je hebt hier helemaal geen supermarkt nodig om een gezonde salade klaar te maken. In Goudriaan kun je het zómaar plukken uit de natuur. Misschien wordt het weer eens tijd voor een weg-van-de-winkel wilde (kruiden)wandeling in de natuur van Goudriaan. Maar dan in het voorjaar, als we allemaal weer uitgerust zijn…

Ik wens jou eerst… dankbaarheid, gezondheid en genade voor 2025!