Ingezonden door Piet Heikoop
Naam: Piet Heikoop
Leeftijd: 69 jaar
Woont in Goudriaan sinds: 1981
Dagelijks leven: Gepensioneerd, getrouwd met Janne, en graag bezig met een beetje bootcamp, en buitensporten zoals fietsen, kayakken en windsurfen.
De zaterdag voor Pinksteren, ieder jaar de start van de Roparun.
Vandaag gaat Team 135 Goudriaan omstreeks 12.05 uur van start in het Franse Clastres. De start van een non-stop loopevenement van ruim 540 kilometer naar Rotterdam. De lopers van het team worden begeleid en beveiligd door fietsers en daarnaast zijn er een aantal teamleden doorlopend bezig met verzorging vanuit een verplaatsbaar basiskamp.
En dit alles voor een heel belangrijk doel: geld inzamelen voor het toevoegen van levenskwaliteit van mensen met kanker en hun naasten.
Als ex-deelnemer denk ik vandaag aan het team. Als je er niet bij bent kriebelt het elk jaar toch weer. Hoe zal het dit jaar gaan? Hoe is het weer? Hitte of kou en regen. Dat alles is in de afgelopen edities van het Goudriaans team wel gepasseerd. Hoe zullen ze de problemen oplossen onderweg die altijd kunnen voor komen. Hoe gaan ze om met de fysieke en emotionele belasting en het slaap tekort die de deelname altijd met zich meebrengt. Als je er niet bij bent mis je het toch.
En dan denk ik ook aan het begin van ons team in 2010. Francis vond dat we naast de feestelijkheden van ons 750 jarig bestaan als dorp ook iets moesten doen voor de medemens. De keus viel op de Roparun.
Voor een vrijwel geheel onervaren team brak een tijd aan van plannen maken, oefening, verkenning en natuurlijk actie voeren om geld in te zamelen.
Het werd een geweldig avontuur waarbij het hele dorp mee leefde.
En het werd ook een jaarlijks terugkerend evenement. Steeds weer werd het stokje doorgegeven aan nieuwe teamleden. Meerdere deelnemers op de teamfoto van 2024 zijn kinderen van deelnemers op de teamfoto van 2011. Elk jaar stond er weer een compleet team vanuit ons kleine dorp, wat qua financiële bijdrage zeer hoog scoorde op de lijst van deelnemende teams. Met dank aan al die inwoners en bedrijven die steeds weer wilde bijdrage al sponsor of de acties steunden.
Door de jaren heen werd er gelopen vanuit Frankrijk, Hamburg, een route door alleen Nederland in de coronatijd, en nu weer vanuit Frankrijk. Vaak ging de route ook door ons dorp. Als oud teamlid kan ik wel zeggen dat die doorkomsten voor het team altijd hoogtepunten waren. De warme en overweldigende ontvangst op meerdere plaatsen in het dorp en de wetenschap dat het doel bijna is gehaald maakt wel wat los.
Ook voor andere teams was Goudriaan altijd een fijne doorkomstplaats, waar zij zich warm ontvangen voelden. Jammer dat de route inmiddels is verlegd.
Met een bijzonder gevoel kijk ik terug op Goudriaanse kerk als doorkomst plaats. Een geweldig idee van Francis wat in de regio niet altijd goed werd begrepen en hier en daar voor gefronste wenkbrauwen zorgde. “In Goudriaan lopen ze dwars door de kerk”. Toch was dit voor veel deelnemers een mooi moment in de tocht. Veel Roparunners lopen met gedachten aan geliefden in hun hoofd die ziek zijn of die ze inmiddels missen. Het even stil staan in een religieus gebouw, wat drinken en een kaarsje branden, steun zoeken bij elkaar of het delen van je gedachten. Tranen en emoties zitten dan dicht bij na alle inspanning. Om daarna weer de tocht voort te zetten naar Rotterdam.
Van 2010 tot vandaag, 15 jaar Roparun vanuit Goudriaan met elk jaar weer een prachtige financiële bijdrage voor dat belangrijke doel.
Ik ga ze volgen vandaag en ook in de komende dagen op weg naar de finish.
Een bijzonder mooi bedrag van 50.000 euro hebben ze dit jaar al binnen lees ik op internet. Ongelofelijk wat een resultaat.
Succes Team Goudriaan.
