Ingezonden door Clementine Blokland – Jungheim

Naam: Clementine Blokland – Jungheim
Leeftijd: 54 jaar
Woont in Goudriaan sinds: 1996
Dagelijks leven: psychodiagnostische werkende/ volg momenteel een master klinisch psychologie
De ochtend stond in het teken van de kerkdienst – een mooie viering waarin ds. Bruijn voorging, de dominee bij wie we belijdenis deden, die ons trouwde én onze oudste zoon doopte. Hoe bijzonder is dat. Ook dit keer raakte zijn overdenking me. Hij liet zien hoe de oude verzen van Habakuk nog altijd actueel zijn: over “opkomende twist en groeiende tweedracht” en “het recht dat wordt verdraaid.” Net als Habakuk op zijn wachttoren mogen wij blijven uitkijken naar God – en tegelijk ook onze vragen stellen, zoals hij dat deed: “waarom?”
De rest van de zondag draaide om de verjaardag van onze oudste zoon – 23 jaar alweer. Het weer was wat onvoorspelbaar: buiten zitten of toch niet…? Gelukkig klaarde het aan het eind van de middag op, en konden we genieten in de tuin, met uitzicht op de eigenwijze koeien van Korevaar die nieuwsgierig naar ons stonden te kijken (wie kijkt nu naar wie?). Wat heerlijk toch, dat uitzicht over de weilanden, waar altijd wat te zien is – eenden, vogels, en soms zelfs een hert.
De middag stond in het teken van feest: courgettesoep, groene salade, fruitsalade en noedelsalade gemaakt, zalmspiesjes in elkaar geflanst, en de koelkasten gevuld met fris, bier en wijn. Naast “een beetje van mezelf” ook gewoon ouderwetse rundvlees- en huzarensalade met broodjes hamburger. En er natuurlijk later achter komen dat ik toch weer iets vergeten ben om uit te serveren…de vega spiesjes. In de avond volgde nog een feestje voor de vriendengroep – ook dat kon lekker buiten.
Ondertussen ben ik met manlief en onze lieve Jimmie even gaan uitwaaien. Jimmie is een Cavalier met – naar wij vermoeden – een vleugje kooikerhond, zo slim als hij is 😉. Onze vaste route: richting “JobaCars”, de polder in, langs het Kraaienbos en dan naar het bruggetje bij Ottoland. Halverwege maken we een stop, zodat Jimmie heerlijk kan zwemmen. Ondertussen zetten we de vogelapp aan. Dit keer hoorden we de veldleeuwerik – volgens de app een bijzondere waarneming.
Weer thuis de vaatwasser aangezet, nog een afzakkertje gedaan, en langzaam richting bed. Want ja, de wekker gaat morgenochtend weer om 6.20 uur voor een nieuwe werkdag…



Lees ook mijn bijdrage uit 2020: Maandag 22 juni – Dagboek van Goudriaan