Goedendag allemaal! Mijn naam is Mo Taheri, woonachtig op de Burgemeester van Slijpestraat. Officieel gezien ben ik sindskort inwoner van Rotterdam, maar ik ben nog regelmatig in Goudriaan te vinden. Dat komt omdat nog een groot stuk van mijn leven hier ligt. Zo ben ik zelf nog actief bij VVAC en komen mijn meeste maatjes hier uit de buurt. Op de maandag en woensdag geef ik training aan de jongens onder de elf jaar. Normaal gesproken trainde ikzelf op de dinsdag en donderdag, maar een aantal (knie)blessures hebben roet in het eten gegooid. Na drie keer mijn buitenmeniscus te hebben gescheurd, besloot ik er een punt achter te zetten. Op dit moment ben ik alweer een poosje helemaal hersteld en heb ik (gelukkig) nergens meer last van. Het begon daarom toch weer te kriebelen om te gaan trainen. Na goedkeuring en wat adviezen van de fysiotherapeut, besloot ik dus vandaag om weer een training mee te doen. En dat voelde goed. Het is altijd leuk om te fluiten, coachen of bardiensten te draaien, maar zelf voetballen blijft simpelweg het leukst. Met name aan het begin van de training voelde ik mijzelf nog een ‘houten hark’, maar gedurende de training ging het stukken beter. Gelukkig heb ik na de training nergens last van en hoop ik volgende week opnieuw een balletje te kunnen trappen. Naast het voetballen heb ik natuurlijk een bezoekje aan het thuisfront gebracht. Op de dagen dat ik hier te vinden ben, staat er vaak een Perzische maaltijd voor mij klaar. Dat maakt het voor mij vrijwel onmogelijk om niet te komen. Voor Iraanse gerechten kun je mij namelijk ’s nachts wakker maken. Verder was het voor mij een relatief rustige dag. Omdat mijn studie erop zit, is het nu tijd om te solliciteren voor een grote-mensen-baan. Ik heb mij vandaag dus eens goed georiënteerd op verschillende banen en mijn eigen wensen. Zo ben ik vandaag de dag doorgekomen!