Den Haag, 12 maart 2020
Lief Goudriaan,
Het is duidelijk. Het hoogseizoen van 2020 is begonnen. De eerste werkdag van 14+ uur van het jaar is een feit. Daar zullen er nog wel een paar van volgen.
Vanmorgen om zes uur, met lichte spierpijn van het sporten gisterenavond, achter de computer gekropen. Nog even gauw een presentatie voorbereiden en de stukken van een grote aanbesteding doornemen. “Natuurproducten”: in dit geval quickscan, aanvullend onderzoek, opstellen activiteitenplannen, werkprotocollen en ecologische begeleiding. Alles in kader van de Wet natuurbescherming. Daar kunnen we wel wat mee…
Kwart voor acht vrouw en kinderen gedag gekust en in de auto voor een afspraak in de Alblasserwaard, het gebied waar mijn liefde voor het cultuurlandschap en alles wat erin leeft is geboren. De afspraak is in het gemeentehuis in Hoornaar, waar ik vroeger als vuilnisman de lunch nuttigde.
Na de afspraak naar kantoor in Leimuiden, leidt GoogleMaps me langs Slagerij Bouter. Daar gingen onze varkens vroeger heen. Vreselijk, vond ik het krijsen van de varkens. Bij aankomst, tijdens het voeren, bij vertrek naar het slachthuis, ze maakten altijd herrie. Hypocriet als ik soms kan zijn, toch even gestopt voor een stuk grillworst.
Eenmaal op kantoor de mail doorgelopen. Offerteaanvragen en opdrachten stromen binnen. Zo ook het uitvoeren van nestbehandeling om de groei van en (natuur)schade door de populaties ganzen enigszins in te perken. Maar liefst drie projecten dit jaar. Allemaal in regio Delfland, dus lekker dicht bij huis. Bijkomend voordeel, de onbebroede eieren zijn prima te eten.
Na de lunch de medewerkers geïnformeerd over het project met de ganzen, ondersteund met de presentatie die vanmorgen nog niet bestond. Daarna enkele rapporten gecontroleerd, zodat ze de deur uit kunnen en ander noodzakelijkheden geregeld, zodat projecten uitgevoerd kunnen worden.
Even snel op kantoor het meegebrachte bakje eten opwarmen en vergezeld van een broodje grillworst naar binnen geschoven en in de auto, weer richting Alblasserwaard. Vergezeld van een student Toegepaste Biologie op zoek naar heikikkers. De omstandigheden zijn niet geniaal, maar het is gelukt
Half tien weer huiswaarts. Het restantje grillworst naar binnen geschoven en mede dankzij iets te harde muziek, die volgens velen geen muziek mag heten, veilig weer thuis. Vrouw en kinderen slapen al.
Luisterend naar het Corona-nieuws, sluit ik af. Morgen weer een dag. Ik koester de gedachte dat mijn collega’s en ik komende weken tot maanden hoofdzakelijk buiten werken. Hopelijk blijft iedereen gespaard.
Eén reactie op “Donderdag 12 maart”
zit ik een stukje te lezen, niet wetende dat het van Jeroen is, met de gedachte hé dat zou wel eens een collega van Jeroen kunnen zijn. Bij het verhaal van de varkens was me duidelijk “Dit is Jeroen”.