Lievvv dagboek,
Ik zal mij eerst even voorstellen. Mijn naam is Knor en ik woon samen met Frank. Ik ben behoorlijk zwart en Frank is behoorlijk wit. Wij leven in een luxueus verblijf, met veel hooi en stro waar we heerlijk in slapen en met regen is het daar altijd droog.
Wij hebben ook een riant buitenverblijf inclusief vijver. Mijn baasjes zeggen dat we af en toe erg vies zijn en dat ze dat varkentje wel even zullen wassen. Nou, mooi niet. Wij wassen ons zelf in onze vijver en onze voeten wassen we af en toe in de sloot.
De laatste tijd zijn we veel op ons stukje weiland te vinden. Gras eten tot je er bij neervalt. Ze zeggen wel: ‘vieze varkens worden niet vet’, maar Frank zijn buik sleept haast over de grond, dus hij is wel degelijk vet en bovendien is hij ook vaak vies. Soms mogen wij het weiland niet op om een of andere reden, ik vind dat echt als een tang op een varken slaan. Gaat nergens over, maar het is niet anders.
Onze hobby’s zijn eten, slapen en proberen om te ontsnappen.
Wij zijn al diverse malen ontsnapt, de ene keer waren we bijna in de kerk, de andere keer liepen wij ’s nachts door de nieuwbouw, maar ons favoriete plekje is bij buurman Floor de Groot. Wat is dat een heerlijke plek voor ons. Mooi gras en heerlijke bloemetjes.
Nu we het toch over Floor de Groot hebben, iedere zaterdag krijgen wij stroopwafels van hem, zoooo lekker, mmm.
Verder zijn wij altijd erg blij als kindertjes uit het dorp ons wat lekkers komen brengen. Zo gezellig en zo lief. Ook krijgen wij regelmatig iets lekkers van de buurvrouw, maar nooit kaas helaas. Iets wat wij ook erg lekker vinden.
Door het coronavirus proberen wij ook 1,5 meter afstand te houden, maar ’s nachts kruipen wij stiekem lekker dicht tegen elkaar aan. Wij doen dan een wedstrijdje. Kijken wie het hardste snurkt.
Maar waar wij nu vooral last van hebben zijn die kikkers. Wat maken die een herrie en dat gaat ten koste van onze nachtrust. Pff.
Wij hopen nog lang in Goudriaan te kunnen blijven en de kindertjes zijn altijd welkom om ons iets lekkers te brengen. WELKOM bij KNOR en FRANK.
Tot ziens,
Knor