Maandag 27 januari 2020, door Jan de Vries
Vanmorgen, geheel tegen mijn natuur in, al om 7.15 weggereden uit Goudriaan. Op naar Utrecht voor een werkontbijt. Met dank aan onze zoon Daan, die door zijn nieuwe schoolrooster in de gelegenheid is om onze dochter Sanne te helpen bij het opstarten van haar dag.
Als waarnemend voorzitter van CNV Onderwijs neem ik deel aan een werkontbijt met de (vice)voorzitters van de andere vakbonden. In onze drukke agenda’s was helaas geen ander tijdstip mogelijk. Gelukkig maken de croissants veel goed. We blikken vooruit op de stakingsdagen van 30 en 31 januari. Veel personeelsleden doen weer mee. Zij hebben vooral grote zorgen over de kwaliteit van ons onderwijs. Na de staking gaan wij ons vooral richten op de vorming van een nieuw kabinet. Er is een nieuw perspectief voor ons onderwijs nodig.
Tijdens ons wekelijkse Public Affairs-overleg koppel ik de uitkomst van het werkontbijt terug. Daarnaast blikken we terug en vooruit. De collega’s zijn tevreden over mijn interview in De Telegraaf van afgelopen zaterdag. We scannen daarnaast de Kameragenda en beoordelen of en hoe we bij de Kamerleden de zorgen en wensen van onze leden onder de aandacht kunnen brengen.
Na enkele korte overleggen, een afscheid en agendaoverleg met mijn secretaresse op weg naar Den Haag. Geen tijd voor een lunch. Daarom snel in ons bedrijfsrestaurant een paar broodjes meegenomen. Wanneer ik een paar kilometer onderweg ben, besef ik dat ik beter met de trein had kunnen gaan. Na mijn Haagse overleg moet ik namelijk weer terug naar Utrecht. Nu heb ik niet de gelegenheid om rustig lezen (die momenten zijn schaars) maar gelukkig wel om een paar telefoontjes te plegen.
Op uitnodiging van minister Arie Slob van basis- en voorgezet onderwijs ben ik aanwezig bij de presentatie van de noodplannen van Amsterdam, Den Haag en Rotterdam. Noodplannen, die door de gemeentebesturen samen met de schoolbesturen zijn opgesteld om het grote lerarentekort in deze steden aan te pakken. Een stampvolle zaal. Ik krijg de gelegenheid om aan te geven dat er voor ons bij voorbaat geen taboes zijn in de aanpak van de tekorten. Voor een vakbond een gewaagde stellingname. Daarnaast roep ik alle gemeenten op het voorbeeld van deze grote gemeenten te volgen. Ook de scholen in Molenlanden kampen nu of later met de gevolgen van het lerarentekort.
Terug in het Utrecht is het nodig om mijn auto weer op te laden. In de winter is het bereik minder groot maar gezien de vele laadmogelijkheden is dat geen enkel probleem. Elektrisch rijden, ik zou niet anders meer willen.
Een collega bestuurslid van het CNV neemt na een lange carrière bij het CNV afscheid. Veel oude bekenden, korte speeches, lekkere hapjes en een lied op de wijze van ‘We Will Rock You’. En dat allemaal in de Westerkerk, waar tot een paar jaar geleden nog de Gereformeerde Gemeente bijeen kwam. Hotel Bunk heeft van de kerkbanken hotelkamers gemaakt. Gelukkig zijn er nog veel oorspronkelijke elementen behouden, waaronder het orgel. Hier kom ik terug!
Gelukkig hebben we onze Goudriaanse kerk nog geen herbestemming behoeven te geven. Vanavond een kerkelijke vergadering bij ons thuis. Voor die tijd nog 20 minuten om mijn magnetronmaaltijd te verorberen en snel de krant te lezen. 14 uur nadat Marieke die, zoals altijd, punctueel heeft bezorgd. De krant bepaalt mij in alle hectiek bij het bijzondere karakter van deze dag, de Internationale Holocaust Herdenking.
Vanavond vergaderen we als consistorie. Het deel van de kerkenraad dat verantwoordelijk is voor het pastoraat. Onder leiding van onze predikant Arie de Fijter spreken we over onze diensten en staan we stil bij het lief en leed in ons dorp. Veel dorpsbewoners vragen onze zorg, aandacht en gebed.
De dag eindigt zoals gewoonlijk op de bank. De vergaderstukken voor morgen voorbereiden en tegelijkertijd met een schuin oog naar Op1 kijken. Wat mij betreft een geslaagd concept. Net zo divers als ons land en ons dorp is.