Beste Goudrianers,
Vandaag een echte Goudrianer aan de beurt. Hier geboren in 1949 en nooit vertrokken. Ik woon nog in hetzelfde huis op het Oosteind van Goudriaan. In een huisje tussen de boerderijen, mijn beide buren wonen ook nog steeds op dezelfde plaats, dus ook nooit verhuisd en ik nog nooit nieuwe buren gekregen.
Ik werk al bijna 60 jaar met auto’s, op mijn 12e jaar begonnen, buiten schooltijd om. En nog steeds met veel plezier, er is wel veel veranderd aan auto’s. In het begin elke 2500 km olie-verversen, nippels doorsmeren en contactpunten eventueel bijstellen. Nieuwe auto’s praten tegen je en rijden soms op batterijen en de vliegende auto komt eraan. Ik hoop dat nog mee te maken. Wat een veranderingen. Ook hier, want ik ben aan het opruimen en afbouwen van mijn bedrijf.
Als ik in een ander deel van het land ben en mensen vragen waar ik woon, zeg ik: Precies in het midden van Nederland, Goudriaan. Nog nooit van gehoord is dan vaak het antwoord, Gouda, Gouderak, Goudswaard? Nee Goudriaan.
Goudseweg bestaat ook nog, maar in Goudriaan hoor ik thuis, als ik dan vertel dat de erfscheiding met de buren water is, dan denken ze dat ik op een eiland woon, dat laat ik dan maar zo, klinkt wel leuk.
Als ik dan naar huis rij, vaak over de A27, afslag 25 en ik zie de watertoren van Meerkerk opdoemen, weet ik nog 5 km en dan ben ik weer thuis in Goudriaan, de parel van het Groene Hart, op mijn eiland.
Ik hoop hier nog veel stappen te zetten.
Met vriendelijke groet,
Peet Blokland, eiland 75.