Ik ben Gerjan de Vries, 38 jaar, woon in Brandwijk samen met mijn lieve vrouw, dochter en zoon.
Na lang zeuren bij de organisatie en een beetje hulp van overbuurvrouw Femke. (Mijn kantoor is in Goudriaan, boven de Tweede Kamer) mag ik dan eindelijk ook iets schrijven in het dagboek. Waarom ik dat zo graag wil? Dat is een goede vraag. Ik ben in dit dorp opgegroeid en ondanks dat ik nu in Brandwijk woon zit er nog een kleine Goudrianer in mij verscholen. Niet letterlijk natuurlijk, want dan hadden ze dat vanochtend wel gezien bij m’n slokdarm onderzoek.
Wakker worden in Brandwijk is vergelijkbaar met wakker worden in Goudriaan. De wekker gaat en het liefste blijf je nog even lekker in je warme bedje. Tot het moment dat je de kinderen hoort, want dan is het gedaan met de rust. Maar op het moment dat ze bij je in bed kruipen voel je je de gelukkigste man op aarde. Vandaag is een beetje een rare dag. Ik moet eerst naar het ziekenhuis voor een controle van mijn slokdarm. Daar hadden ze in november een ontsteking gevonden en ze willen zeker weten dat die weg is.
Als filmmaker sta ik soms achter de camera, soms ervoor, maar zelden dat ze hem door je mond naar binnen werken. Gelukkig, zag alles er verder goed uit. Dus snel in de auto naar Goudriaan.
Naar de afscheidsdienst van Thea Roozendaal. De Multistee zat vol familie, vrienden en dorpsgenoten. Mooie woorden werden gesproken voor een mooi mens, die helaas veel te vroeg is overleden… Na deze verdrietige bijeenkomst toch maar naar mijn kantoor gegaan waar ik het werk moeilijk kon oppakken. Ik begon te schrijven aan dit dagboek bericht en moest denken aan de tekst van de afscheidsdienst. “Laat je overdonderen, blijf je verwonderen en zie in het dagelijkse het bijzondere!” Een schitterende tekst, levensmotto en bovendien toepasselijk voor elke dagboek schrijver.
Nog even kort de rest van de dag. Mijn werk bestaat voornamelijk uit achter de computer zitten. Grafische vormgeving, websites bouwen en films monteren. Vanmiddag stond er een flyer voor Vakgarage Roest op het programma. De werkdag was bijna ten einde toen Otto (vriend en collega) nog even een biertje kwam doen. Noem het een kleine vrijdagmiddagborrel. Een stiekeme hoop toen ik mijn kantoor begon in Goudriaan. Lekker met jan en alleman even de week doorspreken, onder het genot van een lekker biertje. Dus bij deze. Mocht je vrijdags rond een uur of 16:30 langs willen komen. De artiesteningang staat voor je open!
Groetjes,
Gerjan