Uit: Van Wurf tot Wettering – Verzameling van woorden, uitdrukkingen en verhalen in en om de boerderij. Uitgegeven in 2004 door: Stichting Streektaal Alblasserwaard en Vijfherenlanden. www.demauwerd.nl
Schildersdochter op t’n boerehofstee – deel 1
As keind wier ‘k al vroeg vertrouwd mit ’t boereleve. Niet dà ‘k as boeredochter gebore bin, jammer genog niet. Mijn voader was schilder en hoewel die ’n èège bedrijf had, stong dà in die tijd (zo’n zeventig joar geleje) nie half zo hoog in anzien as wanneer ie boer was.
In die tijd ha je op ons durrep nog gien kleuterschôôl, dus ik was al zes joar veurdà ‘k veur ’t êêst nar schôôl ging. Omdà ‘k êênig keind was en ok drek in de buurt gien neefies en nichies had, was ‘k niet erg gewind om met kainder om te gaon. Mar dà verliep gelukkig wel goed.
Toe d’n êêste schôôldag aangebroke was, kwamme d’r messies uit hogere klasse an de deur om mijn op te haole om nar schôôl te gaon. Je wier nie weggebrocht deur je moeder, bì je mal, dà dee gien mins in die tijd. Erreg veul standverschil was t’r bij ons zeker nie in die tijd. Want de jongedaomes die mijn kwaome haole waoren ’n boeredochter en ’n dochter van ’n daggelder saome. Nou goed, ikke mee nar schôôl. Hoe dà ging, dà wit ik nie meer, dien êêste schôôldag, dus dà zel wel goed gegaon zijn. Ik zat allêên in ’n bank, want ik was nie allêên thuis êênig keind, ‘k was ok ’t êênigste messie in mijn klas.
D’r was êên jonchie in mijn klas dà ‘k al ’n bietjie kon, die woonde bij mijn opoe in de buurt. Die kreeg ’n plek in de bank achter mijn. Dà betekende dat ik de mêêste tijd van mijn êêste schôôltijd achtersteveure in de schôôlbank zat om mit ta jonchie te kinne praote. Mar dao wis de juffrouw wel iets op: De grôôte schôôlbordlineaol wier gevat en deur ’t kraochie van m’n jurk hêêngestoke, an de onderkant d’r weer uit en toe vastgezet tusse de rugleuning en de zitting van m’n bank.
Mar affijn, dut stukkie gaot eigelijk nie over m’n schôôlleve, mar over m’n belevenisse mao schôôltijd. De boeredochter waor ‘k ’t net over had, woonde ’n huis of vier bij mijn vendaon, dus daor ging ‘k all gauw wel es mì mee om bij heur te speule. En dà betekende dus metêên mijn kennismaking mit ’t leve op te boerderij.
– Wordt vervolgd –