Als bewoner van een rustgevend huis op de hoek van de Wetering mag ik , samen met mijn partner Gerard, graag genieten van de natuur om ons huis. Mijn naam is Jolanda Dam .
We wonen nu zo’n vier jaar in Goudriaan en hebben daar nog nooit spijt van gehad. Het huis is omringd door water.
Op een mooie lentedag komen er regelmatig eenden op de vlonder achter het huis. Het leek me leuk om een eenden koppel te voeren. Het vrouwtje kwam steeds wat dichterbij terwijl het mannetje ‘de kat uit de boom’ keek.
Toen het vertrouwen gewonnen was door het vrouwtje, volgde het mannetje ook. Dat ging vorig seizoen weken goed, tot het ineens stil werd. Er kwam geen eend meer op visite!
Tot, na een paar weken een ‘trotse’ moedereend haar (nog overgebleven) twee eendenkuikens kwam voorstellen. Deze genoten ook van het aangeboden voer. De moeder motiveerde de kuikens om vooral veel te eten. Na een paar weken, toen de kuikens groter werden, werd het wat feller en iedereen ‘vocht’ om het eten.
De kleine eendjes lieten na de rui een prachtig verenkleed zien. Het bleken twee mooie woerden.
En nu, lente 2020, komt het ouderkoppel nog steeds bij ons. We hebben een prachtig eendenverblijf, een handgevlochten korf, in de Wetering staan in de hoop dat er iets moois gaat gebeuren.
Het schijnt niet zo best te gaan met de eendenpopulatie in Nederland. Maar in Goudriaan is er een ware eendenvilla.
Laat de lente (en de kuikens) maar komen!