Uit: Van Wurf tot Wettering – Verzameling van woorden, uitdrukkingen en verhalen in en om de boerderij. Uitgegeven in 2004 door: Stichting Streektaal Alblasserwaard en Vijfherenlanden. https://www.demauwerd.nl/boekenplank/
Schildersdochter op t’n boerehofstee – deel 2
Mijn schôôlvriendinnechie was ’n boeredochter en zodoende begon mijn bekindheid mit ’t boerewarrek al toe ‘k zes jaor was en vur ’t êêst nar schôôl mos. Nao schôôltijd was ik bekant altijd bij heur thuis om te speule, want op zo’n boerehofstee was veul meer te beleve as bij mijn thuis, as êênig keind zijnde.
In ’t veurjaor, as de koeie ’t land in ginge, wier d’r stront geschrobd en de stal netjies gewit. We hadde daor dan ’n hêêle speulkaomer in de groep, dà was ’n bietjie afgescheie mit rietmatte en kreeg ie ’n mooi kaomertjie. Je kon daor ok mooi schôôltjie speule. Dan zette je in de groep overdwars ’n paor veilingkiste, dà waore dan de schôôlbanke.
’s Winters kò je ok fijn op t’n hooizolder speule, mar dà mog eigenlijk nooit, want dan waore ze bang dà je dur ’t hooigat viel en dan kô je je nek breke. En dà beurde dan ok wel es bij minse die wa minder verzichtig waore. Soms moggie wel es hellepe mit “hooi afgooie”. Dan mos ie ’t hooi verslepe tot vlak bij ’t hooigat en dan sting d’r iemand vlak bij dà gat en die liet die grôôte plukke zo deur dà gat nao beneje valle. As t’r dan genog hooi lag mog ie d’r wel es achteran springe, mar naodat ik ’n keer mit m’n hoofd in d’n hoek terecht gekomme was en zodoende mit m’n hoofd omlaog in dien hooihoop sting, was ’t afgelope mit dà gespring. Ik was bekant gestikt. Mar we vonge ’t wel jammer, want ’t was ’n mooi spellechie.
Krek êênderand as iedere boer, hadde ze ok ’n pèèrd. Die sting in de pèèrdestal of hij liep in ’t land en soms wier die ingespanne om te werreke. Soms wier die veur de strontkar gezet as t’r mist uitgereje mos worde. Of hij sting veur de brik om te gaon melleke achter in ’t land. Dan mogge wij mêêstal ok mee op te kar. Dà vong ‘k erreg fijn en ik vong ok dà ze mar erreg aordig vur ons waore. Mar jao, moeder de vrouw ging ok mee melleke en ik dink nou dat ’t veiliger was om ôôz mee te neme, dan twee van die snotmèède allèèn thuis te laote. Met die brik wier d’r ok êêns in de zoveul tijd kèès geleverd an de kèèskoper.
Jao, de vrouw maokte zellef kèès. Mijn vriendinnechie had dat al zoveul keere gezien, dà ze daor gien belangstelling meer veur had (en ze was ok geloo’k nie zo bar geinteresseerd in ’t boerewarrek), mar ik sting bekant iedere dag meraokel nieuwsgierig te kijke hoe of ze dà dee. ‘k Dink dat ik ’t in die tijd, toe ‘k wat ouwer wier, zellef wel gekind zou hebbe, zo dikkels het ik daornao staon te kijke.
– Wordt vervolgd –