Even voorstellen…
Mijn naam is Marijke Dame, samen met mijn man Mari wonen we alweer bijna 33 jaar met veel plezier in Goudriaan. We zijn allebei in Giessenburg geboren en hebben de eerste jaren van ons huwelijk in Nieuw-Lekkerland gewoond. Samen hebben we vier kinderen en vier (bijna vijf) kleinkinderen gekregen, waar we ontzettend van genieten.
Vanmorgen liep de wekker af om kwart voor zes want ik moest werken. Dat is niet mijn favoriete tijd, ik lig liever een uurtje langer in bed. Zodra de wekker afloopt, begint ook mijn neus te lopen. Dit jaar heb ik veel last van hooikoorts. Misschien komt het door de droogte, ik weet het niet. Ik weet wel dat ik gelijk een aantal zakdoeken nodig heb. Nog even een moment rust, een moment om de dag te beginnen. Ik bid voor kracht, liefde en aandacht voor de bewoners. Ik denk aan mijn zus en zwager die vandaag vijftig jaar getrouwd zijn. Hup, m’n bed uit. Om zeven uur word ik op m’n werk verwacht. Het is een moeilijke tijd voor de bewoners in de verpleeghuizen nu er nog geen bezoek in huis mag komen. Gelukkig is er een bezoekerstent, waar bewoners op afspraak met een stukje plexiglas er tussen, contact mogen hebben met hun kinderen. Bewoners genieten van de bezoekjes, maar kijken enorm uit naar het moment dat de deuren van Parkzicht opengaan voor hun kinderen. Voor sommigen is het iedere dag nieuw en vragen aan ons waarom we met een mondkapje op lopen. Steeds moeten we opnieuw vertellen dat er een virus is waar mensen erg ziek van kunnen worden, dat we voorzichtig moeten zijn. De bewoners hebben zoiets ook nog nooit meegemaakt. Sommigen zijn er gespannen door. Even met de nachtdienst overdragen, daarna kijken wat er vandaag op de agenda staat, urine opvangen voor controle, bloeddruk meten bij een aantal bewoners, sommige bewoners moeten gewogen worden, anderen hebben een bloedsuikerdagcurve. We staan vanmorgen goed en het werk loopt lekker. Een mevrouw die vrijdag negentig jaar hoopt te worden mag haar familie in de bezoekerstent ontmoeten. Twee aan twee, want meer mag echt niet. Sneu hoor! Vorig jaar werd mijn schoonmoeder negentig en konden we een prachtig feest vieren met de hele familie. Wie had toen gedacht dat het nu zo zou gaan? Het is mooi om te zien dat mensen in deze tijd heel creatief worden en andere manieren bedenken om een verjaardag toch leuk te maken. Een draaiorgel inhuren bijvoorbeeld of een zangeres die buiten op de stoep komt zingen. Er zijn ook al veel stoepkrijt tekeningen gemaakt, die door het droge weer lang blijven staan. De fysiotherapeuten zijn een paar keer geweest om met de bewoners te sporten. Ze stonden dan beneden op de straat en deden oefeningen voor, op de maat van de muziek. Heel gezellig! In huis hangen veel tekeningen van kinderen, speciaal gemaakt voor de bewoners. Vanmorgen is er voor de bewoners een ontmoeting met de geestelijk verzorger waarbij een bewoner op het orgel de liederen begeleidt. De activiteitenbegeleiding doet ook haar best om deze tijd zo aangenaam mogelijk te maken. De kapsalon is deze week gelukkig weer open gegaan. Daarvoor zetten wij krulspelden in de haren. Zelf heb ik bij verschillende bewoners in de afgelopen weken ook de haren geknipt, het is nog goed gelukt ook. Zo ontdek je soms weer nieuw talenten bij jezelf. Wij doen ons best om de bewoners tussen 10.00 en 10.30 uur gewassen en aangekleed te hebben, ontbijtjes te verzorgen en de medicatie te geven. Deze generatie ouderen wil vaak nog vroeg geholpen worden, hoe zal het zijn als wij oud mogen worden? Als alle bewoners hun zorg hebben gekregen is het tijd voor een kop koffie! Tjonge wat smaakt zo’n bakkie lekker zeg! Daarna weer verder met de andere werkzaamheden zoals een arts bellen, medicijnen delen, iemand naar het toilet helpen. Zo is er altijd veel te doen en is het weer tijd om eten te delen. Daarna nog rapporteren en een paar bewoners naar bed helpen voor een middagdutje. Het is zo half één, tijd om naar huis te gaan. Eerst nog even naar de bloemist een bloem halen voor het bruidspaar. Dan nog even naar de supermarkt voor wat boodschappen.
Als ik thuis kom, lekker onder de douche, even op het gemak een boterhammetje eten, een paar kaartjes schrijven, even naar een oudere mevrouw in het dorp, snel nog even naar Joke voor een gezellig en lekker pakketje sap en jam. Daarna is het tijd voor de warme prak, dat gaat er goed in.
Om 20.00 uur worden we bij het bruidspaar verwacht. Het feest is afgezegd, maar de kinderen hebben onverwacht een verrassingsfeestje georganiseerd. De hele dag door krijgen ze bezoek van broers, zussen en vrienden, twee aan twee. Compleet met koffie/thee en gebak. Het was een gezellige ontmoeting in de tuin. Door het stralende weer kon dat goed georganiseerd worden. Wel vreemd voor het bruidspaar, ze dachten een rustige dag te hebben maar het werd een drukke dag.
Als we thuis komen ruimen we nog even wat dingetjes op en gaan we lekker naar bed.
Ik ben benieuwd of het bruidspaar wel goed zal slapen vannacht. Morgen toch maar eens even bellen…
Als de kleinkinderen komen logeren moet er toch wel wat lekkers gebakken worden. 
De jongste telg wil graag even een hapje proeven.
