Mijn naam is Alfred Broere, 52 jaar, en al weer bij 26 jaar getrouwd met Adrie en dus ook al weer zo’n zelfde periode woonachtig aan de Van Gentstraat. Iedere dag vanuit je huis uitkijken over de mooie Goudriaans polder, het verveelt nooit. Geboren in Hoogblokland en opgegroeid in Noordeloos ben ik eigenlijk ook niets anders gewend dan onze mooie Alblasserwaard. Het is 06.00 uur als de wekker zijn vertrouwde geluid laat horen. Tijd voor een nieuwe dag. Na de douche even snel wat yoghurt eten en de krant doorbladeren. Uiteraard vooral de sport en de strips.
Net voor half zeven trek ik de deur achter mij dicht en stap ik in de auto voor mijn (bijna) dagelijkse reis naar Zwolle. Het is vandaag woensdag dus geen files en gewoon lekker door rijden. Onderweg heb ik ’s morgens altijd radio 1 aanstaan om het nieuws uit de wereld te horen. Vanmorgen weer volop nieuws uit Amerika over de State of the Union van Trump en de voorverkiezingen van de Democraten. Wat blijven verkiezingen in dat land toch voor mij altijd een enorme poppenkast met gigantische verspilling van geld en vooral belangenverstrengelingen. Maar ja, wie ben ik ..
Net na half acht arriveer ik dan in Zwolle en staat zoals elke dag onze mascotte Bollo vrolijk op ons te wachten. Ik ben werkzaam als Manager Systems & Services binnen Landal GreenParks. Een heel mooi bedrijf om voor te werken en ik mag dagelijks leiding geven aan enthousiaste en gemotiveerde mensen die zich bezighouden met alle financiële systemen en de servicedesk voor onze bungaloweigenaren. Deze servicedesk is dagelijks bezig om onze 8.000 bungaloweigenaren te voorzien van de juiste contracten, financiële afrekeningen en hen te helpen bij allerlei vragen. Kortom een hele gevarieerde baan waarin ik mijn (tijd en) energie meer dan kwijt kan.
Mijn dag start met een mok koffie en het wegwerken van een achterstand in de mailbox. Door diverse besprekingen gisteren staan er helaas nog circa 100 mails te wachten. Momenteel zijn wij druk bezig met de implementatie van een nieuw financieel systeem en als projectlead staat de rest van de morgen in het teken van het voorbereiden van de bespreking die ik morgen heb met onze externe implementatie consultant. We gaan morgen het proces van de maandelijkse facturatie aan onze bungaloweigenaren en het debiteurenbeheer bespreken. Voor een vlot verloop van die bespreking mag ik diverse zogenaamde ‘swimming-lanes’ en ‘workflows’ opstellen. Oftewel, gewoon inzichtelijk maken wat wij willen dat het nieuwe systeem voor ons gaat doen.
De eerste helft van de middag is ingeruimd voor het opstellen van een communicatie- en trainingsplan rondom ons nieuwe systeem. Samen met mijn assistente wordt het plan uitgewerkt hoe wij ruim 300 collega’s in Nederland, Duitsland, Denemarken, België, Oostenrijk en Zwitserland gaan voorbereiden op het werken in een nieuw systeem. Vervolgens dit afstemmen met onze CFO (Finance Director) en de zogenaamde ‘zeepkist’ sessies voorbereiden waarin we samen op diverse locaties onze mensen informeren over de voortgang van het project en het effect wat dit zal gaan hebben op hun dagelijkse werkzaamheden. Daarna nog wat tijd mogen doorbrengen met onze externe accountants die periodiek op bezoek komen om vast te stellen of onze financiële systemen juist beheerd worden en de data in die systemen met elkaar overeenstemt. Voor mij altijd een noodzakelijk kwaad, periodiek precies dezelfde vragen, printscreens en uiteindelijk gelukkig geen bevindingen. Maar ach, je kan ze maar beter te vriend houden want anders kost het nog meer tijd (sorry aan de dorpsbewoners die dit vak uitoefenen).
Voor ik het weet is het dan alweer 16.30 uur en tijd om weer richting de Alblasserwaard te vertrekken. Met de gebruikelijk files parkeer ik rond 18.00 uur de auto in de Van Gentstraat. Onze dochter Kirsten schuift vanavond aan voor de maaltijd. Werkzaam bij Van Hoorne Entertainment en woonachtig in Utrecht is Goudriaan zo af en toe een halteplaats om een hapje mee te eten of te overnachten als de werkdag laat is geëindigd. Onze andere dochter Ylonka woont voor haar studie geneeskunde op kamers in Rotterdam en zal in het weekend weer richting Goudriaan reizen. Met de co-schappen in aantocht zal dat de komende jaren waarschijnlijk wel minder worden. Het blijft natuurlijk altijd heel leuk en gezellig als één van beide of allebei het ouderlijk huis opzoeken.
Deze woensdagavond nog even geen 7 tegen 7 voetballen met de andere ‘oudjes’ (45+) van SV Noordeloos. Een hele leuke en gezellige bezigheid waarin we eerst een fanatiek potje voetbal spelen tegen leeftijdgenoten van clubs uit de regio (helaas doet VVAC daar nog niet aan mee) om vervolgens met elkaar in de kantine de wedstrijd uitgebreid te evalueren, te filosoferen over hoeveel beter het voetbal vroeger was en met elkaar te genieten van een sapje en een hapje J. Voor mij altijd een goede manier om alle drukte van werk te vergeten en de accu weer op te laden. Maar dat is volgende week weer aan de beurt. Vanavond dus tijd om samen met een collega kerkenraadslid een zogenaamd huisbezoek in de kerkelijke gemeente te brengen. Altijd mooi om dit soort bezoeken en gesprekken te mogen voeren. Onderlinge betrokkenheid en aandacht voor elkaar is heel belangrijk. En dat is gelijk ook voor mij het mooie aan Goudriaan … de saamhorigheid en (meestal) positieve aandacht voor elkaar.
En zo nadert ook voor deze woensdag weer het einde. Tijd om nog even een paar bladzijden in een thriller te lezen voor mijn ogen dichtvallen … voor je het weet is het weer 06.00 uur en donderdag.