Voordat ik in het dagboek schrijf , wil ik me eerst even voorstellen. Mijn naam is Tannie van ’t Hof, 50 jaar. Ik ben getrouwd met Jan ( 51) en we zijn al 28 jaar gelukkig getrouwd. We hebben twee getrouwde zoons en 3 kleinkinderen. De oudste woont in Gorinchem en de jongste in Goudriaan aan de van Tetstraat. We hebben drie kleinkinderen waar we erg van genieten. We wonen sinds oktober 2017 in Goudriaan en genieten nog elke dag van het polderlandschap. Wat is het hier heerlijk rustig wonen.
Triiinnnggg! Met een half oog kijk ik op mijn wekker, 5:30! Ik steek mijn neus snel weer onder de dekens, maar realiseer me gelijk dat het echt tijd is om uit bed te stappen. Het is zaterdag, maar in de zorg gaat het werk gewoon door. Jan mag vandaag nog even lekker blijven liggen. Hij werkt als conciërge/ technisch medewerker op twee basisscholen in Groot- Ammers. Hij heeft zijn rust op zaterdag wel verdiend. Ik stap uit bed en na alle ochtendrituelen, zit ik nog even aan de tafel een stukje uit de Bijbel te lezen. Wat een zegen en troost om elke dag weer te weten dat God voor ons zorgt en dat Hij de hele dag door van ons afweet. Drie keer in de week rijd ik naar Ridderkerk, waar ik in de thuiszorg werk als Eerst Verantwoordelijk Verzorgende. Op kantoor heb ik eerst de overdracht met mijn collega’s en ga daarna op pad om de cliënten de dagelijkse zorg thuis te geven. Het varieert van wassen, aankleden, medicatie geven tot wondverzorging, palliatieve zorg en voorlichting geven. Het is de mooiste baan die ik me maar bedenken kan. Bij de ene cliënt ben je samen aan het praten over de kinderen, bij de ander over het levenseinde en bij de volgende maak je samen een vreugdedansje door de kamer, omdat er na een moeilijke periode weer een goed bericht is. Heel afwisselend, vaak schakelen, maar heel dankbaar werk. En fijn dat mensen op deze manier zolang mogelijk thuis kunnen blijven wonen. Rond 15 uur ben ik weer thuis, waar manlief mij verwent met een heerlijke mok koffie. Gezellig even bijkletsen. Eigenlijk heb ik niet veel fut meer, maar we gaan toch nog lekker een uurtje wandelen, lekker uitwaaien. Goed voor lichaam en geest! We zijn niet voor niets in de polder komen wonen! We trekken onze “blubberstampers” aan, want in deze tijd van het jaar kan het behoorlijk nat zijn op de Goudriaanse kade. Hier en daar zie ik al voorzichtig wat knoppen aan de bomen. Mijn handen jeuken om binnenkort weer in de tuin en in de kas aan de slag te gaan. Dat is een van mijn hobby’s, waar ik helaas in de winter weinig mee kan. Maar binnenkort hoop ik de eerste radijsjes weer te gaan zaaien in de kas. Nog even geduld! ‘s Avonds gezellig een poosje op visite bij vrienden en daarna is het alweer bedtijd! Ook aan het einde van deze dag lezen we samen uit de Bijbel , danken en prijzen we God voor alles en bidden of hij ook in moeilijke omstandigheden bij ons wil zijn.