Door de koop van een stukje grond achter ons huis kwam al snel het plan om een groentetuin aan te leggen. Ik spreek niet over tuintje, omdat ik toen ook het beheer kreeg over de grond van de buren. Tot op de dag van vandaag houd ik me nog steeds bezig met het poten, zaaien en oogsten. Het tuinseizoen begint voor mij altijd in januari of februari. Dan wordt er de traditionele en niet te versmaden koeienmest door het huis heen gereden naar de achterliggende groentetuin. Dit roept altijd de nodige vragen op bij mensen die kruiwagens mest het huis zien binnengaan. Dit karweitje vindt altijd plaats als Marijke en Marianne van huis zijn. Zo kan ik ongedwongen genieten van het mesttransport.
Groentetuin….lust of last? Als het gaat om het spitten is het een last. Mijn rug is daar niet voor gebouwd, vandaar dat ik enkele keren geholpen ben door een ‘echte’ spitter. Van hem heb ik ook de wijze raad overgenomen om te spitten met een riek in plaats van met een spa. Een geweldig medicijn, want het verlicht de pijn enorm.
De lust begint altijd in de eerste week van april. Dan poot ik de aardappels. Meestal kies ik voor vroege aardappels. Deze rooi ik dan eind juni zodat ik daarna alles vol kan leggen met bonen. En dan maar hopen dat ze opkomen en een goede oogst geven. Dit jaar heb ik gekozen voor bonen die extra lang zouden worden. En daarmee is niets teveel gezegd. Vandaag heb ik bonen geplukt die wel 16 centimeter lang waren. Het is een genot om naar ze te kijken!
Begin april stop ik ook altijd de doperwten of peulen in de grond. Dit wissel ik jaarlijks af. De peulen vries ik in en eten wij bij de wortels. Samen met een stukje vis (geen eigen kweek) levert dit een heerlijk maal op. Dit is bijna standaard voor de vrijdag.
Afgelopen jaar heb ik ook twee houten bakken van bijna 4 meter lang gemaakt die ik op poten heb staan. Dit om de slakken en mijn grootste ‘tuinvijand’ emelt op afstand te houden. En dit is gelukt. Alle sla- en andijvieplantjes hebben het in deze bakken overleefd. In mijn kweekbak op de koude grond sloeg de emelt regelmatig toe.
Waarschijnlijk hebben mijn ‘tuinvijanden’ nooit trek in selderij en peterselie. Jaarlijks koop ik van elk twee plantjes en de opbrengst is maximaal. Het groeide dit jaar de pan uit….. Ik was het en vries het in kleine porties in. Dit gebruik ik weer voor het maken van tomatensoep. Daar doe ik ook uien in. De pootuitjes stop ik ook begin april in de grond. Dit jaar was de oogst overweldigend. De uien groeiden als kool….. Na mijn vakantie heb ik alle uien eruit gehaald en te drogen gelegd. Inmiddels heb ik een gedeelte opgehangen in de schuur.
De opbrengst van de uien was zo groot dat ik het hele jaar wel tomatensoep kan eten. We gebruiken de uien ook altijd voor het maken van een stoofpotje of hachéé. Tomatensoep zonder tomaten kan natuurlijk niet. De plantjes haal ik al jaren in de tweede week van mei bij plaatsgenoot Joke. Het recept weet ze inmiddels al: 4 gewone tomatenplantjes, 4 cherrytomaten en 4 grondtomaten (Tiny Tim). Vandaag ook weer een bak vol geoogst. Vanavond nog even de tomaten schoonmaken, op een laagvuurtje zetten tot ze barsten, af laten koelen en invriezen. Ook haal ik bij Joke altijd 1 courgetteplant. Maar wat er van ’t jaar gebeurd is, blijft voor mij een raadsel. Na enkele courgettes geoogst te hebben, verschrompelde hij tot een miezerig hoopje. Het record van 4600 gram (1 courgette) wordt dus dit jaar niet verbroken. Zo is er elk jaar wel iets wat het niet goed doet. In eerste instantie gold dit ook voor de kroten. De mussen hadden dit jaar hun speelterrein in mijn krotenbed. Na enkele kleurrijke, schitterende slingertjes aangebracht te hebben, lukte het de tweede keer wel. Ze waren toen zo groot dat we met z’n drieën aan twee kroten genoeg hadden. Ook de kroten heb ik ingevroren. Heerlijk!
Wat record betreft dit jaar komen we uit bij de bramen. Van 5 bramenranken heb ik inmiddels 24 kilo geplukt. Van de witte bessen, rode bessen, zwarte bessen en bramen heb ik al ruim 150 potjes en flesjes sap gemaakt. Dit is weer heerlijk over een toetje. En bij bijna elke verjaardag wordt er sap uitgedeeld. Van de aardbeien maak ik nooit sap of jam. Als ik de padden en slakken te snel af ben, eten we de aardbeien zelf op. Want die kans bestaat altijd, omdat ik geen bestrijdingsmiddelen gebruik. Alles is puur natuur! Om nog meer te genieten van de bloemetjes en de bijtjes heb ik de groentetuin ook nog voorzien van enkele lievelingsplanten. De ‘klankbord-zonnebloemen’ horen daar ook bij! En natuurlijk het ‘scheppingswonder’ de passiebloem. Zo, nu ga ik nog even bonen haren en invriezen en laat ik de tuin in zondagsrust……
Fijn dat je er bent! We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Voor meer informatie, zie onze privacyverklaring.OKPrivacyverklaring
