Zaterdag 7 november

’t Is etenstijd op maandagavond bij huize van Zee aan de Noordzijde.

Piep, piep, piep…een schel doordringend geluid komt uit de pager/pieper met als bericht dit betreft een regionaal proefalarm voor de brandweer. Iedere week wordt dit getest. Ons gezin Ada (bijna 52), Maarten (53), Klariena (24) en Rosanna(21) zijn er rond die tijd aan gewend.

Maar… gaat de pieper op een ander tijdstip af… dan gaat de adrenaline door je aderen heen, autosleutels, schoenen worden soms voor je opgezocht om zo snel mogelijk richting de kazerne te vertrekken.

Zo’n 17 jaar geleden werd ik gevraagd door de plaatselijke warme bakker om een keer te komen kijken bij een oefenavond. Dacht eerst dit is een grap… meestal plaagde hij (Nico Keijzer de toenmalige commandant van de post) mij met dat ik luie vrouwen/wijvenbrood kocht. Dat was brood wat je niet zelf hoefde te snijden en zat netjes verpakt. Nou wat moet ik daar gaan doen?   Een avondje daar wezen kijken bij die mannen en om, natuurlijk! Het is zeker geen grap, ik gunde mij een half jaartje en nu zijn er 17 jaren bijgekomen. Ik was zeker niet de eerste vrouw bij de brandweer Goudriaan/Ottoland. Anja ging mij daar in voor en later kreeg ik Jeannette er ook als vrouwelijke collega bij. Het is zeker je mannetje staan, je krijgt dezelfde opleiding als de beroepsmensen en ook dezelfde keuring. Het mooiste is je bent één ploeg, met allemaal hetzelfde doel en dat doe je met zijn allen. Samen uit, samen thuis! Ieder heeft zijn kwaliteiten en die worden op een mooie manier ingezet. De diversiteit is ook heel mooi van chauffeur, timmerman tot huisvrouw/oppas moeder ieder heeft zo zijn kennis en zijn verhaal en eh… voor mij aan de bar na een oefenavond op dinsdagavond (veel zweten) 1 jus d’ orange en de andere mannen een biertje (ook een sappie). Er wordt dan ook iets gefrituurd of een blokje kaas en ook de plakken worst laten zicht goed smaken. Een ½ A4 viertje is te kort om alle gebeurtenissen op te schrijven en er zijn heel veel leuke dingen, maar er bestaat ook een minder leuke kant. Dan is het goed dat er een thuisfront is waar je je verhaal kan doen. In iedere brandweerman/vrouw zit er een pyromaan hoor je wel eens zeggen…maar brand, vuur blijft ook inspireren, je kan ook rooklezen…wat de brand doet etc. De redding van mens en dier gaat voorop….misschien zit het bij mij in de genen… mijn vader Rokus van de Giessen heeft er bijna 30 jaar bij geweest en mijn opa Adriaan den Hartog had de 1^e motorspuit achter zijn taxi. Hij diende bij de brandweer in de 30-40 jaren. Als het woord brandweer valt zijn er in de familie vele verhalen te vertellen. Het werkt “aanstekelijk”. Het geeft een positieve boost als er iets gered is bijvoorbeeld een paard, mens of huisraad. Iedereen bij het korps heeft vaak een extra taak, bijvoorbeeld worden er inkopen gedaan, materiaal onderhouden op de tankautospuit tot het koffieschenken bij grote calamiteiten in de Regio Zuid Holland Zuid. Dit laatste is dankbaar werk, vooral als je dit voor collega brandweermensen kan doen midden in de nacht, terwijl iedereen slaapt. Zo ben je altijd vrijwillig 24 uur voor de gemeenschap paraat!