Uit: Van Wurf tot Wettering – Verzameling van woorden, uitdrukkingen en verhalen in en om de boerderij. Uitgegeven in 2004 door: Stichting Streektaal Alblasserwaard en Vijfherenlanden. https://www.demauwerd.nl/boekenplank/
Schildersdochter op t’n boerehofstee – deel 3
Mar goed, ik had ’t over ’t pèèrd. In d’n hooibouw mos dà bêêst nog ’t hardste warreke. Dan kwam die êêst veur de maoimesien te staon. Als ’t gras dan ’n bietjie gedroogd was, mos ’t omgekeerd worde zodat ok d’n onderkant kon droge. Dus ’t pèèrd veur d’n hooischudder gezet. Dan mos ’t bijmekaor geharkt worde om op hope gezet te worde. Pèèrd veur d’n hark. Dan kwam de tijd van ’t binnehaole van ’t hooi, dus kwam d’n boerewaoge op de proppe. Dà was ’n meraokel mooie waoge mit ’n achterschot, dà mêêstal kunstig uitgesneje was en de feguurtjies d’r op in mooie felle kleute geschilderd. Ik het dat altijd zo eigenaordig iets gevonde, zo’n boerewaoge. Alles in ’t boerebedrijf in ôôze streke was eve ingetoge en zonder tierelantijne. D’n êêne noemt dà calvinistisch, zek mar zegge, en d’n andere zegt: doelmaotig. ’t Zel allebei wel ’n bietjie waor weze. Mar dan zie je inêêns zo’n boerewaoge en die is al van geslachte ver zo soortemint frivool qua vurmgeving en versiering.
Nou en dan was t’n bouw binne en ’t pèèrd kon uitgespanne, geroskamd en geborsteld worde. Soms sting die dan te pronke op te werf mit z’n mooie pèèrdelijf. En ik sting te waotertande om d’r es ’n keer op te magge zitte, mar ik durrefde ’t nie te vraoge. M’n moeder had gezeed dà pèèrde gevaorlijk waore en dà ‘k t’rbij uit te buurt mos blijve. D’n boer had d’r volges mijn hêêl gien erreg in, dà ‘k zo grèèg es op dà pèèrd zou wille, want ze waore daor allemaol nogal rap van zegge en hij had, dink ik, wèènig ervaoring mit `n keind dat, te pas en te onpas, geleerd had t’r vraoge en opmerkinge veur d’r te houwe.
D’r was ok nog ’n tilbrie. Daor zette ze ’t pèèrd veur as ze uit ginge, op femiliebezoek en zo. Of nar de brulloft of te begraove. Auto’s waore d’r toe nog bekant nie en ’t openbaor vervoer op zo’n klèèn durrep hieuw ok nie echt over. Vur burgerminse was dà vervoer netuulijk nie weggelege. Die mosse lope, of ok wel mit de fiets, dà deeje ze toe ok al. Mar in d’n ôôlog waore d’r gien fietse en ok gien busse op ’t lest. Toe was t’r ’n vint bij ons op ’t durrep. die gaf z’n èège uit as voerman. Mit dà pèèrd van mijn vriendinnechie’s vaoder en die tilbrie begon die ’n soortemint van taxibedrijf, mar dan mit pèèrd en waoge.
– Wordt vervolgd –