Mario de Lijster
Eigenlijk was de indeling van deze zondag al een paar weken eerder bepaald. Op 16 september was ik namelijk jarig, maar waren mijn vrouw en ik op vakantie in Friesland. Daarom was besloten de verjaardag in kleine kring, wij houden ons wel gewoon aan de covid-19 regels, deze zondag te vieren.
Dus na het kippen voeren, zo rond half 9, eerst maar eens een rustig ontbijtje op het terras. En zo’n ontbijtje kan dan bij ons, met uitzicht op de polder en in het zonnetje, makkelijk een uurtje in beslag nemen. Soms nog langer als ik de krant nog eens goed wil doornemen.
Dan , zoals elke zondag, samen met mijn vrouw ons beider agenda’s in de gezinsagenda zetten. Ik zie dat er komende week 3 avonden al ingevuld zijn met een online bijeenkomst over aardgasvrij wonen, een raadsavond en een fractieavond. En dat ik ondanks, of misschien wel door Corona, plotseling woensdag en donderdag in een ziekenhuis voorlichting mag geven over efficiënter werken en betere zorg met behulp technologie. En de voorbereiding voor die dagen moet maandag al af zijn.
Zoals elke zondag denk ik dan, terwijl ik naar de volle agenda kijk: “dat is volgende week, nu nog ff niet aan denken.” Ik pak een kop koffie , mijn vrouw verrast me met een stukje zelf gebakken appeltaart (de lekkerste van Goudriaan en omstreken!) en ga met een boek in de tuin zitten.
Halverwege de middag komen onze oudste dochter en haar vriend aan, met HET geschenk van 2020, onze kleindochter Norah. Kort daarna komt ook de jongste dochter met haar vriend aan en zijn we als gezin weer compleet.
Tijd voor nog meer zelfgebakken taart, een cadeau en een heel gezellige avondmaaltijd.
En daarna nog even met zijn allen lekker natafelen op het terras.
Nadat de temperatuur wat is gezakt en iedereen weer naar huis is , daalt de rust weer neer over het Oosteind. We ruimen op, kijken nog even naar het laatste (corona) nieuws, zetten de wekker op 6 uur.
En ik denk zoals elke zondag: “ 6 uur?? Nou, dat moet dan maar,..maar nu nog effe niet aan denken. Eerst maar eens slapen.”
