Weer is een nieuwe week aangebroken in Corona-time! Het is inmiddels een traditie geworden om een Online- Pellikanen- Kahoot!-Quiz met elkaar te organiseren in het weekend. Hoewel ik duidelijke verschijnselen ervaar van digitaal-moeheid, hebben we gisteravond alweer onze 4de avond gehad, waarbij ik dit keer de bijna 100 vragen heb gemaakt die de andere gezinsleden mochten beantwoorden. We waren bijna compleet: d.w.z dochter Judith (28) met Albert, zoon Timon (27) met Willeke, ieder in hun eigen huis “aan de overkant” in Goudriaan en zoon Joachim (26) in Rotterdam en wij, Evert-Jan (57) en Marjon (52) met dochter Eloise (16) aan de Van Gentstraat; onze nog thuiswonende zoon David (20) was dit keer niet van de partij. Onze 6 kleinkinderen, Rhodé, Jan, Sarah en Rebekka, Hadassa, Damaris, (in de leeftijd van 6 tot 0 jaar) heb ik niet in beeld gezien, dus ga er van uit dat ze op bed lagen te slapen?.
Na bijna 30 jaar is het nog steeds genieten van het prachtige uitzicht terwijl we deze zondagmorgen luisteren naar onze online-kerkdienst vanuit Noordeloos en op de achtergrond de klokken van de Goudriaanse kerk horen luiden. Ik bedenk me wat een voorrecht het is, dat we, ondanks de afstand, zó die verbondenheid met elkaar mogen ervaren.
Als we, na de dienst samen wat drinken maakt Evert-Jan mij attent op de regendruppels die op het droge land neervallen; daar had de dominee toch zojuist voor gebeden?! Opnieuw word ik, – nú door deze milde regen úit de hemel en een andere keer door de prachtige regenboog áán de hemel- , herinnerd aan het feit dat God ons hoort en dat Hij altijd trouw blijft!
Deze zondag komt het er niet van om een flinke wandeling te maken door het Goudriaanse polderlandschap, dus lopen we gewapend met paraplu deze dag “naar de overkant” waar we gezellig even bijbabbelen met kinderen en kleinkinderen…… op gepaste afstand.
Deze dag is voor Evert-Jan een échte rustdag, aangezien hij nu niet hoeft te rijden als tankwagenchauffeur voor Den Hartog in Groot-Ammers maar in plaats daarvan de kranten van de afgelopen dagen door kan nemen. Voor mij ligt dat anders, omdat ik voor mijn werk om 17.00 uur vandaag op de Huisartsenpost in Gorinchem aanwezig moet zijn.
Daarom ga ik vanmiddag weer wat “bijtanken” door even in een goed boek te lezen en een uurtje rust te nemen, waarna ik met frisse moed weer aan de slag kan als doktersassistente/triagiste tot 00.00 uur. Het is helemaal niet druk, zodat ik tussendoor nog even een blik op mijn eigen mobiel kan werpen en een foto voorbij zie komen van de kleinkinderen in een zelfgemaakte tent onder de tafel waarbij ik me bedenk hoe snel de tijd gaat en een WhatsAppje terugstuur: “Dat deden jullie vroeger ook…….”……bijna 25 jaar geleden……!