Hallo allemaal, Ik ben Hannie Lindhout, en woon nog maar 4 maanden in Goudriaan. Ik woon samen met Teus Wijgers in de van Gentstraat, het huis met de houten vlonder. Het kan zijn dat je me tegenkomt op skeelers.
Ik vind het echt leuk dat ik in Goudriaan kon komen wonen. De sfeer in het dorp, de rust, de mooie omgeving, echt super! Wellicht heb ik nog steeds een wat roze bril op, dankzij het nieuwe geluk in mijn leven…
En dan nu zondag. ’s Morgens werd ik wakker en dacht: het is weer voorbij die mooie zomer. Wat een wind, echt goed voor het herfstgevoel. We waren nog maar net terug van een week vakantie in Limburg, waar we alle dagen prachtig nazomerweer hadden. Dus dat was wel even schakelen, op zondagochtend plotseling de herfst in tuimelen.
Zoals elke dag, begonnen we ook zondag na ons eerste kopje koffie/thee, de dag met een rondje met de hond. Voor degenen die Teus kennen als “de man met de twee honden”, dat is helaas niet meer zo. Sinds drie weken lopen we ons rondje alleen nog met onze kleine hond, Kay. Want onze mooie bordercollie Toby hebben we moeten laten inslapen. Ook deze zondagochtend voelden we ons weer incompleet. We missen hem enorm, het was echt een top hond.
Volgende “wandeldoel” was deze zondag de kerk. Dus na ons zondagse ontbijt, compleet met eitje en glaasje jus, gingen we tussen de andere Goudrianers die kant op. Één van de leuke dingen hier is, dat je voortdurend bekenden ziet, en door iedereen gezellig een goedemorgen wordt gewenst.
In de kerk ging het over “Het goede leven”. Mooi onderwerp, zo aan het einde van onze vakantie! En natuurlijk werd er teruggeblikt op de zeer geslaagde rommelmarkt. Sommigen van de harde werkers van zaterdag hadden nog wel wat kleine oogjes. Sjonge jonge, wat is er gesjouwd! Het bedrag van de opbrengst werd genoemd, nou, me dunkt dat alle inspanningen wel beloond zijn!
De verdere zondag hebben we er een lekker rustig dagje van gemaakt. En het klaarde zo op, dat we zelfs nog even buiten hebben gezeten. Ik zal met een uitspraak van Teus eindigen: binnen zitten kunnen we de hele winter nog…