Vroeg opstaan is niet mijn sterkste kant, dit in groot contrast met Jan, die regelmatig (eeh….meestal) uren eerder dan ik zijn bed uitspringt. Vanmorgen ging om half acht mijn wekker. Dat is een strakke planning, want om 8 uur moest er een ontbijtje staan in de Bed & Breakfast. Dit weekend organiseer ik een stilteweekend. Vrijdag zijn er 4 vrouwen gearriveerd om een weekend voor zichzelf te hebben. Het is overigens niet letterlijk een stilte-weekend, want tijdens de lunch en het diner mag er gewoon gesproken worden. Sterker nog: dan koers ik aan op een goed gesprek, omdat ik steeds vaker merk dat ten diepste iedereen behoefte heeft om van tijd tot tijd over fundamentele zaken te spreken. En om in 2 dagen zover te komen met 4 dames die elkaar niet echt kennen, is voor mij een prachtige uitdaging. Er zit één vrouw bij die getrouwd is met een Amerikaan, dus uiteraard spreken we ook even over de verkiezingen in Amerika en haar gedachten daarbij. Ze vertelt dat het land echt verscheurd raakt, met breuken in gezinnen, straten en kerken. Heftig om te horen, wat de impact van leiderschap kan zijn.
Afijn, eerst het ontbijt. Dit is wel in stilte. Om acht uur luid ik een bel, voor de één het signaal om uit hun kamer te komen en te gaan eten, voor de ander een signaal om uit bed te komen. Beiden is goed. Om 9 uur ruim ik het ontbijt op en ga naar binnen.
Tegen half tien vertrekken Jan en ik naar de kerk. Een bijzondere zondag, want Jan spreekt en ik ben leiding van dienst. Dus een mooie samenwerking. Bij ons is de gemeente in 3 groepen verdeeld. Er zijn 2 diensten van een uur in Sporthal De Reiger (10.00 uur en 11.30 uur) en 1 in de school (11.30). Op deze manier is het toch mogelijk dat iedereen een dienst kan bijwonen en is er ook nog steeds ruimte voor gasten. Een creatieve vorm in deze verrassende tijd. Jan spreekt over ‘dankbaarheid’, passend bij dankdag waar bij ons op woensdag geen aandacht aan gegeven wordt. Samen leiden we dus 2x een dienst en om 12.45 uur zijn we weer thuis. Ik sprint weer naar de B&B want daar moet de lunch klaarstaan om 13.00 uur. Ook dat lukt. Het is de afsluitende lunch en we blikken met elkaar terug op deze dagen en ik ben opnieuw verwonderd op wat voor een plek vol zegen ik woon. Geweldig om deze locatie te delen met anderen. Drie vertrekken er na de lunch, één blijft nog even hangen.
Om half vier ga ik een wandeling maken. Even mijn hoofd in de frisse lucht. Het weekend laten zakken, mijn dankbaarheid opzenden en voorzichtig de focus vooruit naar de week die komt. Het is druk in het recreatie-gebied. Veel wandelaars en veel honden. Het is ook een prachtig gebied, en dat zo heerlijk dichtbij.
Jan is in de schuur, de koeien aan het melken, dus naast de kerk en de zondagavond trekken we aardig gescheiden op. Vaak help ik hem op zondagmiddag, maar vandaag hoeft dat niet. Ik eet wat restjes en ga dan om half zeven naar de bidstond. Klein groepje, met veel ruimte. Dan is het alweer avond. De zondagavond is bij ons wel een beetje heilig. Het leesvoer van de hele week komt op tafel en we genieten van elkaar, van zinvolle input en we kijken samen vooruit naar de week. Ik heb weer zin in de nieuwe week. Weer iemand die komt voor 24-uurscoaching en een daagje helpen in de Onze Lieve Vrouwe-abdij in Oosterhout. En verder de gewone dingen. Rond elf uur gaan we naar bed! De nieuwe week mag beginnen.
Hermineke Vonk
De Hoogt-bewoner